Omdat ze bepaalde perspectieven miste in de dominante beeldcultuur, besloot Yasemin ze zelf te maken. Als autodidact ontwikkelde ze haar eigen beeldtaal, geworteld in haar ervaring als kind van migranten. Ze wil ruimte maken voor mensen die vaak ontbreken in het dominante beeld, en gebruikt fotografie als een middel om hen zichtbaar te maken. Thema’s als identiteit, herinnering en de spanning tussen zichtbaarheid en bescherming keren regelmatig terug in haar werk.
Een paar andere geselecteerde beeldmakers
